عبارت از حروفی است که نسبت به بقیه حروف باید کشیده خوانده شوند و دو نوع است: ساده و مرکّب
1- حرف مدّ ساده:
حروفی که قبل از حروف علّه ساکن (لیّن) با حرکت متناسب با آن حرف علّه بیایند باید بصورت کشیده یعنی مدّ تلفّظ کرد. مانند: ما ، قاضِی ، یَقُولُ (قُ حرف مدّ و "و" ساکن حرف لیّن است.)
- حرکت متناسب با "ا" فتحه، با "ی" کسره و با "و" ضمّه است.
- ما قبل الف همیشه فتحه است؛ ولی ما قبل "ی" گاهی کسره نیست مانند: حَیْثُ؛ و ماقبل "و" همیشه ضمّه نیست. مانند: قَوْم
2- حرف مدّ مرکّب:
که حاصل توالی دو همزه که اوّلی متحرّک و دوّمی ساکن می باشد است و یا یک همزه مفتوح و پس از آن الف، و سه حالت دارد:
- اگر همزه اوّل مفتوح و همزه دوّم ساکن باشد، بصورت " آ " نوشته و خوانده می شود. مانند: اَاْْمَنَ ? آمَنَ بر وزن أفْعَلَ (ماضی باب افعال)
- و یا همزه اوّل مفتوح و بعد از آن الف باشد بصورت " آ " نوشته و خوانده می شود. مانند: أاامَنَ ? آمَنَ بر وزن فاعَلَ ( ماضی باب مفاعلة )
- اگر همزه اوّل مکسور و همزه دوّم ساکن باشد بصورت " ای " نوشته و خوانده می شود. مانند: إاْذَنْ ? إیذَنْ
- اگر همزه اوّل مضموم و همزه بعد ساکن باشد بصورت " أو " نوشته و خوانده می شود. مانند: أ ُأ ْْمُرْ ? اُومُرْ
بازدید دیروز: 6
کل بازدید :74998
